Henüz bitmemişken bir şeyler söylemek istemezdim, ama arkandan konuşmuş gibi olmasın sayın 2020. Belki kalan 12 günden birinde, tek birinde güldüreceksin beni ve "değdi" diyeceğim. evet evet köprüden önce son çıkış, lütfen toparlan güzelim.
Neyse, biz de Yaşamıştık diyeceğiz işte. Böyle maskeler, karantinalar, canlı dersler falan. Ben de katılıyorum, ucuz bir bilim kurgu filminde gibiyiz evet. Tabi bu anıların da özgün bir yanı var elbet. Belki "karneyle ekmek almaya gidiyorduk" falan diye anlatamayacağız ama; "bizim kızlarla şöyle, maskeli beşler gibiydik yavrum." diyeceğiz. Anılardan prim kasmalıyız, en azından bu hakkımızdır diye düşünüyorum.
ilgi alanlarımın da müthiş geliştiğini söylemeden edemeyeceğim. Hep isterdim ama, kendi elimden bir şeyler yetiştirmek mi? Yalnızca hayaldi. Gerçek oldu, "işte yol yaptık falan".
Bir de 3x3 = 9 yavru kedi büyüttük. Bizimkiler 9 canlı olayını yanlış anladı sanırım, olsun. Kitaplar ve filmleri saymıyorum ayrıca, bunlar sanki bir uzvuzumuz gibi oldu, yapacak bir şey yok. Senaryonun hasını yaşarken, değişik bir şeyler görmeye özlemimiz daim.
Hem ben oldum olası "evde kal"mayı severdim, bu çağrı genetik kodlarımda doğuştan işlemiş sevgili bakanım.
Ayrıca Şimdi karşılaştırmak gibi olmasın, ayrım yapmayı sevmem pek bilirsin ama 2019'da hayatımın en büyük çılgınlığını yapmışken bunlar da pek aksiyon yaratmadı tabii ki bünyemde. kaderimizde bu da varmış deyip hacdan yeni dönmüş komşu teyzelik yapmış da olmayayım: bir parça, her şeye rağmen sevdim seni. Gidenleriyle, kalanlarıyla..
Bak gör, hep güzel yanlarından bahsettim. Çünkü gideni güzel uğurlamak adetimiz, bilirim. Ama özetle rica ediyorum, lütfen bak, yalvarırım: Bi çektir git artık. Belki bir parça rahatlarız..
Gidişini yarısında sönecek sigara, yüze vuran soğuk rüzgar, belki bir bira ve son ses açılmış bir şarkıyla kutlayacağız. Dördünü de severiz.
