ben evlenir de böyle bir durumla karşılaşırsam çocuğumu ödüllendiririm. o dine inanacak olsa bile en aşağı 18 yaşına kadar hakkı var özgürce yaşamaya. zaten ben dine ne kadar inanmasam da kitap da bile buluğ çağı diye bir durum var. o döneme kadar çocukların muaf olduğu söylenirken hala aileleri zorla baş örtüsü takıyor kızlarına. benim çocukluk arkadaşım vardı, onların bakkalı vardı. 12-13 yaşımıza geldiğimizde yine işletiyorlardı bu bakkalı fakat babası öğle ve ikindi namazlarında birlikte oyun oynadığımız o saatlerde kızarak çağırır eğer gitmezse zorla götürürdü dükkanın içine namaz kıldırırdı. kötü bir duygudur. saplantıdır bana göre. ama kültürel bir şey, erzurum taraflarındandılar. o taraflar türkiye'nin en tutucu yerlerinden biri. özellikle de kara çarşafı en çok istanbul fatih (yarım ada olarak değil itfaiye tarafından,karagümrük mah ve topkapı'ya kadar olan diğer mahallelerde göreceğiniz) gibi erzurum'da da aynı yoğunluklarda görebilirsiniz. bir de 14 yaşındayken aşık olduğum bir kız vardı. biz o dönemler fetöye dair çok şey duyuyorduk büyük kısmını tam idrak edemezsek de ortada bir kötü durum olduğunu algılayabiliyorduk sadece. mesela bizim sıkça o zamanlar duyduğumuz şeyler anafen dersanesine gidenlere zorla din bakısı yapılıyor yönündeydi. hakikaten aşık olduğum ama hiçbir zaman açılmadığım o dünya tatlısı kız anafen dersanesine yazıldı. ve aradan 1 hafta geçti. sürekli onu izliyordum ben en sevdiğim aşk türü de budur zaten o kıpırtı yetiyor bana yani. bir baktım işte o dünya tatlısı gözleri,saçları olan kız okul çıkışında pembe başörtüsü takmaya başladı. içimden dedim ki "evet dedikler gibi zorla din baskısı yapıyorlar demek ki" diye düşündüm o zamanlar. hatta bir arkadaşımızın babası zaman gazetesinde yazardı. o dönemler söylenti çıktı işte kötü gazeteymiş oymuş buymuş diye. biz de o arkadaşa espiri yapardık ama üzülürdük. çünkü o arkadaş bir süre sonra ağlardı. artık fetöden genetik mi geçmiş bu ağlama bilmiyorum. işin espirisi tabi hepimiz çocuğuz o zaman tabi ki bunalıp ağlacak doğal olarak. ama bakmayın bizim ortaokul zamanı siyasi algımız oluşmaya başlamıştı çoktan. aramızda hangi parti diye sorar dururduk. çünkü herkesin ailesi çocuklarına bir şey öğretiyordu o meyveler daha sonra çocuklar arasında sanki bizim kendi ürettiğimiz meyveymiş gibi konuşuluyordu. tıpkı namaz kılmayan çocuğu döven arkadaşımın babasının ürettiği meyve gibi.
