bence atatürk'ü bir çok noktadan eleştirebiliriz ama bu onlardan biri değil gibi. adaleti -nüfusun çoğunluğunu oluştursa bile- belirli bir gruba bırakamayız. bu düşünce islam karşıtlığından falan değil. çünkü dinlere bakarsak oldukça yoruma açık olduklarını görürüz. (bir tarafta hiç bir canlıya işkence yapılmaması düşüncesi hakimken diğer tarafta ışid'çi bir düşünce hakim. yani oldukça yoruma açık bir durum.)
(adaleti nüfusun çoğunluğuna bırakmama sebebini dini olmadığını umarım açıklayabilmişimdir.)
konuyla ilgili bir örnek verecek olursak bugün farz edelim ki türklerin hepsi kürtleri öldürmek veya mallarına el koymak istesin böyle bir durumda adaletten bahsedilebilir mi?
bahsedilemez. çünkü fark etmesek de yaşamımızı 'aksiyom' (ahlak değil) olarak adlandırılan temel gerçeklikler üzerine kuruyoruz. ( buradaki mesele açgözlülükten ya da düşmanca tutumdan kaynaklanıyor. yani kısacası bir milletin malına sırf istediğimiz için el koyarsak kendi milletimizin fertlerinin mallarına da el koyabiliriz anlamına geliyor. anlayacağınız adalet temelinden yıkılıyor.)
peki halk neden laikliği istemiyor yoksa halk adaletten yana değil mi?
bence bu konuda yapılan uygulamalardan dolayı laiklik dinsizlik diye algılandı ve insanlar kendi dinlerinin ellerinde gideceğini düşündükleri için agresif davrandılar. belki alakasız bir örnek olacak ama haçlı seferleri korku durumunda insanların nasıl davranacağına dair güzel bir örnek.
neyse ne sen dinini yaşa ben dinimi yaşayayım bunun neresi yanlış ki!
