Eserde leibniz'in "dünyamızın mümkün dünyaların en iyisi" olduğu tezi yerden yere vurulur. Söz konusu tez elbette gerici ve iktidar yanlısı bir tezdir. Eğer dünyamızın mümkün dünyaların en iyisi olduğunu düşünürsek, onu değiştirmenin mümkün olmadığını da düşünmemiz gerekir ki gerici iktidarların istediği tam olarak budur.
Misal, bugün iktidardan şikayetçi olduğu halde yandaşlığa devam edenler, başa muhalefet geçse bile bir şey değişmeyeceğini, hatta her şeyin daha kötüye gideceğini iddia ediyor ve sucukçu muhasebecisi'nin mevcut şartlar altında olabilecek en iyi yönetimi gösterdiğini söylüyor.
Gericilik işte budur...
Leibnitz'in bu abuk tezinin diğer bir yönü de, ilahiyatta önemli bir tartışma konusu olan "kötülük problemine" sözde bir çözüm olmasıdır. O konuya girsem entry gereksiz uzayacağı için burada kesiyorum..
