aklıma bile gelmezdi benim böyle bir istek barındıracağım.
normalde son 3 senedir yüzyüze görüşüp konuşabileceğim yada dışarı çıkabileceğim arkadaş sayısı sıfır, bildiğin sıfır. 3 yıldan daha önce de sadece 1 kişi vardı, artık yok. şuanda 1 kişi ile sadece yazışarak arkadaşlık kuruyorum o kadar. yıllardır dışarı hep tek çıkarım, tek yürüyüş yaparım. hiç memnuniyetsizlik duymadım bundan. o duyguyu bilenler bilir, yıllardır yalnızsınızdır ama herkesin yakındığı ve olumsuz hissettiği o yanlızlık duygusunu da tatmamışsınızdır, bu durumda yalnızlık hissetmezsiniz, arkadaş yada ilişki kurmak için çabalamaz hatta aksine bu eylemden kaçarsınız, hal böyle iken kendinizle memnunsunuzdur.
fakat ne oldu bilmiyorum ama son 1 aydır birileriyle sesli olarak konuşasım var. neden böyle bir istek duyduğum üzerine düşününce aklıma; kendi diksiyonumu/sesimi dinlemek ve nasıl konuştuğumu gözlemlemek, karşı insanı dinleme ve anlama becerimi gözlemlemek, konuşurken tutunduğum tavır ve görüşün karşıki insanda nasıl tepki vereceğini gözlemek, birşey konuşurken karşı insandan farklı görüş, fikir, bilgi edinme isteği, konuşma becerimi geliştirme isteği geliyor.
:/
