Her ne kadar endişe duyuyor, korkuyor, gelgitler yaşıyor olsam da, aklım ve mantığım hem kendim hem toplum adına yaptırmam gerektiğini söylüyor.
Hayatımı, dostlarımdan, ailemden uzak, baykuş gibi tek başıma geçirmek istemiyorum, geçiremem imkânı yok.
Maskeyle gezmek, kolonya ve jellerle bu denli haşır neşir olmak bana ağır geliyor artık.
Annemi öpmek istiyorum, yeğenlerimle boğuşmak istiyorum, dostlarımla pijamalarımızı çekip aynı koltukta dedikodu yapmak istiyorum ben.
Hayat bunlarla güzel.
O yüzdendir ki, elimi taşın altına koyacağım ve aşıyı yaptıracağım yüksek ihtimalle.
Sen ağa, ben ağa, bu ineği kim sağa eyyy romalılar?!
Birileri olmak zorunda ve o birileri neden ben olmayayım? Ötekilerden farkım ne?
Edith: çin aşısı yaptırmak istemiyorum, sevmiyorum bu herifleri. fakirim evet ama parasını basıp ya alman ya da amerikan aşısını olacağım
