Bir belirlenim olduğuna inanmıyorum ama her şeyin bir vakti olduğunu biliyorum. Bir şeyler mümkün olmuyorsa zamanı değil diyorum zorlamamak gerekir. Hiçbir şeyi aşırılaşarak oldurmaya çalışmıyorum. Başımıza gelen kötü durum, hata veya olumsuzlukların bu zorla oldurma isteğimizden kaynaklandığını düşünüyorum. Kötü veya güç olana olması gerekenden fazla üzülmüyorum çünkü ya zamanında yaşanmamıştır ya da daha iyisini olgunlaştırmak için bir süreçtir. Bu perspektiften baktığım için insanlar beni rahat, fazla rasyonel ve duygusuz olarak tanınmıyorlar. Aslında olması gereken kadar duygusal ve akılcıyım.
Bir bebeğin dünyaya gelmesi bir olgunlaşma içerir. Anne ve babanın sevişmesi, annenin acı çekerek doğurması ve babanın da kadının buhran ve kaygısını çekmesi gerekir. Acı olmaz ise mutluluk olmaz. Mutluluk içinde acıyı barındırır. Haz olan iyi acı olan kötü değildir. Bu ikisinin dengesiyle insan mutlu, kişisel mutlak doğruluğunda ve eyleminde kalabilir.
