tahta iskemleler ters çevrilince, yarısından çoğu sıyrılmış süzme yoğurt yavaş yavaş kurumaya başladığında, son şişe rakının son dublesi bardağındayken, yeni bir güne doğru koşarken akdeniz'in hafif esintili gecesi, bir tek sevgilinle/karınla sen kalmışsındır, hüzündür bu. belki masadan sebeblenmek isteyen bir de kedi vardır. belki bir de uykulu gözlerle son garson artık gidin bakışıyla kültablasını hoyratça boşaltır. herkes gidince yaşanan hüzün nedense saat bilmez, ne zaman hatırlansa yaşanır, eline alıverir seni. anlamsız bir saatte sentimental bir entry'ye vesile olur.
