biri başlıkta beni tarif etmiş ama aynı zamanda yarama tuz basmış. benim hayatım bugüne kadar hep hayalimdekinden çok uzak bir hayat oldu. uçuk kaçık hayallerim yoktu. ablalarımla mağaza mağaza gezmeyi, dedikodu yapmayı, fal bakıp eğlenmeyi, teyzemle oturup sohbet edebilmeyi, amcamı baba yarısı bilebilmeyi isterdim. olmadı. ailede herkes dışarıya sevimli görünme meraklısı olunca maalesef hayallerim boğazımda düğümlü kaldı. en yakınlarım, çocukluğumdan beri aramıza taş duvarlar ördü. şimdi de o taş duvarları yıkmamı istiyorlar, evet kendi ördükleri duvarı benim yıkmamı istiyorlar, ama ben o duvarları yıkmak yerine dikenli tellerle sağlamlaştırıyorum. zamanında beni yok sayan her kim varsa, bana yaklaşmaya çalıştıkça canı acıyor şimdi.
