Bazen özeniyorum böyle insanlara ne yalan söyleyeyim.. ben annemin halasını ziyaret edemedim diye bile üzülüyorum, insanların kendi halalarından haberi yok.*
Çekirdek aile olmak mis gibi diye düşünsem de etrafıma bakınca aile bağlarımın bu denli sıkı olmasının diğer insanlarla olan ilişkilerime çokça faydası olduğunu gördüm. Nerede ne söylemem ve nasıl davranmam gerektiği hususunda hayli iyi eğitilmişim bu açıdan; Çocukla çocuk, yaşlıyla yaşlı olmayı öğrendim. Sosyal açıdan oldukça duyarlı büyümüşüz, kendi yaşıtlarıma bakınca bunu fark ediyorum ve hoşuma gidiyor doğrusu.
Yine de, 'zehir, her şeyin fazlasıdır' demişler. Dedemin yengesinin kız kardeşinin yeğeni nişanlandı aramayı unuttum, öteki yeğeni işe başladı kutlamadım, babamın kuzeni ameliyat oldu geçmiş olsun demedim, yok öbürüne başın sağ olsun demedim diye sürekli bir döngü içerisinde vicdan azabı çekiyorum. Çekirdek aileye özlemle..
