Eve getirirsin, çiçek içindedir. Bir bakmışsın tüm çiçeklerini dökmüş. Buna rağmen ölmez, kocaman bir dal orada durur dimdik. Bir tomurcuk verir, hah dersin herhalde eskisi gibi çiçeklenecek. Suyunu verirsin düzenli, yerini sevmez yeni bir yer verirsin, o tomurcuk orada öylece durmaya devam eder. Çabana karşılık vermez. Bekleneni asla vermez. Memmun etmekten hoşlanmaz. Kendine ait planları var gibidir.
Bu daha kendine gelemez dersin, sıkılırsın bırakırsın. Bir gün bir bakmışsın tomurcuk içinde, 1.5 sene sonra birkaç bardak su sonrası çiçekler açmış. Tamam dersin hep böyle çiçekleri durur, durmaz.
Domuzluğumuzu sahiden çok benzetirim hep. Bir çiçek domuz gibi inatçı olur mu? Orkide öyle.
