gemide ve takva filmlerinin senaristidir. kendisini aşağıdaki 140journos belgeselinde görünce, izlemiştim lan bunu dediysem de, kenarından kenarından tekrar izledim. içim parçalandı içim:
neye biliyor musunuz? ülkesini ve birbirini seven insanlar olarak bizleri bir arada tutmamaya ant içmiş sikimsonik dünya düzeni temsilcileri, siyasetçiler anamızı bellemişler de onun için. şimdi ben de kendime yalan açıklanan rakamları dert edip oraya, sonra ekonomik krize yazı yazayım bari de yerini bulsun.
bundan 20 yıl önce kadıköy sahilde toplanıp kafa çektiğimiz, hayatı paylaştığımız arkadaşlarım, kardeşlerimle bugün dolar indi çıktıdan başka tek bir ortak paylaşımımız yok. evden dışarı çıkacak olsam bim, migros, yerel market vb. dışında gidecek kapım yok. sığınacak yerlerimiz, ancak boğucu iş temposundan kaçak birşeyler yerine getirecek kadar alanlarda var, başka yok. ne yaptık bu kadar da acaba allah belamızı verdi onu düşündüm. utanmasam eşimden çocuğumdan hüngür hüngür ağlayacağım. ulan gezi direnişini sayfa sayfa yazan ve direnme kafasındaki o adamdan bugüne bi bok kalmamış ki ben ne halt edeceğim?? nabacaz be kamil?
sorsam çoğunuza anlatsam şunu yapacaksınız. internette aratacaksınız. sonra kobani rojava falan göreceksiniz. sonra pkk sempatizanı, bırak şu terör destekçisini deyip kestirip atacaksınız. ama bu filmlerin senaryolarını yazabilmiş, bu kadar düzgün derdini ifade edebilen bir adamla, benim bunlarla ilgili de mi aynı masaya gelip konuşamayacağım sorusuna hiçbirimiz yanıt veremeyeceğiz. belki o masayı kurmak isteğimiz bile şiddete kurban gidecek. ama o masayı kurabilmeli, o güzel mahalledeki çeşit çeşit insanı, her türlü dini, milli çeşitlilik ile yan yana tutabilmeliydik kardeşler, yapamadığımız gözüküyor. bu gerçek 30-40 yılda bir yüzümüze çarpıyor, pes etmeyip ileri adım attığımızda darbe ve iç savaş kışkırtıcılığı ile patlıyor, canlarımızı kaybediyoruz. tek sorum var, neden birçok şeyi herhangi birimizin kılına zarar gelmeden konuşamayacak ve uzlaşamayacağız? kim lan bunun sorumlusu??
