mark twain tarafından, "insan nedir?" kitabı ile temel alınan önerme.
yazara göre, yaptığımız tüm eylemlerde, birilerine yardım etme, merhamet gösterme veya iyi davranışlarda, aslında kendi mutluluğumuzu ve huzurumuzu düşünürüz.
kitapta, sokratik şekilde tartışan yaşlı bir adam ile genç arkadaşı var. eserde verilen bir örneği, konuyu daha net hale getirmek için özetlemeye çalışarak buraya taşıyayım;
muhtaç biri gördüğümüz zaman içimizden gelen ona yardım etme dürtüsünün temelinde ne vardır? o insanı biraz olsun rahatlatmak mı yoksa yardım etmediğimiz için gece bizi yiyip bitirecek vicdanımızın sesinden kurtulmak mı? vicdanımız bizi günün sonunda rahat bırakmayacaksa ve bizi uykumuzdan edip, keşkeler içine sürükleyecekse, rahat bir uyku çekebilmek ve ne kadar iyi bir insan olduğumuzu düşünmek için yardım ederiz. yazarın deyişi ile içimizdeki efendinin isteğini yerine getiririz. karşılığında huzurlu bir uykuya sahip olur ve rahatlama yaşarız.
kitapta örnek olarak verilen bir çok konu neticesinde, insanın her koşulda bencil olduğunun altı çiziliyor.
