ben zaten 2011'de turizm bölümü mezunu olmaya yakın direkt mesafeli olmaya başladım insanlara. hem mesafeli olmayı tercih ediyordum hem de turizmin mesafe yani misafire olan kalıpları üzerime direkt oturunca, toplu taşıma dahil ilk gördüğüm kadın veya erkek için her zaman mesafeliydim. pandemiden önce de zamanımın büyük çoğunluğunu evde geçiriyordum zaten, müzik çalışmaya odaklanıyordum ya da pcde oyun oynamaya. akşamları da turistik tekneye çalışmaya gidiyordum. korona çok etkilemedi sosyal yaşamımı çünkü turizm zaten büyük bir bölümünü öldürmüştü sosyalliğimin. koronanın kötü yanı, müzisyenlere kimse destek çıkmadı. dolayısıyla felsefeye de meraklı olduğum için sanat tarihi muhabbeti açılınca " sanat ne toplum içindir ne de sanat sanat içindir, sanat kendin içindir " derdim hep. gerçekten de öyle olduğunu tasdik eden bir süreç oldu korona. çok teferruatlı anlatmama gerek yok tv zaten senelerdir ayılıp bayılan aşk şarkıylarıyla dolu, bu da sanat değil yani piyasanın kumarı o yüzden onları hesaba katamam. onlar eğlenip dursun. müzik dışında, maske iyi geldi bazı yönlerden. maskeyi çıkarınca, arabaların egzoz dumanlarını direkt almaya başlıyorum rahatsız edici biçimde. maske bu anlamda güzel oldu diğer tarafta fabrikaların dumanlarından da öyle veya böyle koruyor. beni uyuz eden yanı nemlenip sakallarıma sera etkisi yapması. sakallarınızı keserseniz nemden aynı gün yarısı çıkıyor ve maskeye sürtüp takılıyor. sakal bıraksan bu sefer sakal ve bıyığıma bildiğin çiğ düşmüş oluyor...
