"beyaz pantolonunu okşamak için
tokatını bile yiyebilirdim"
mısralarıyla beni bendenizden alan izel çelik ercan'a götürüp susuz getiren, eskilerden hüzünlü ve manidar şarkı. (espri yapmazsam ölürüm diye yaptım, pişmanım)
vakti zamanında radyo d'de maksimum rock diye bir program vardı, hala var mı bilemiyorum. o zamanlar walkman dinlediğimiz dönemler. radyodan kasete çektiğimiz parçalardandı bu şarkı da.
ey gidi güzel günler ey...
bira hayal kahve acıydı o zamanlar ama tadını alırdık bu parçada.
şu bölümün akıcılığıda, söylemesi de ayrı bir tattır.
"hüzünlü bir şarkı söylüyorum yine
beni üzmesini bilirsin diye
birkaç fotoğraf yolladım gizlice
dün geceki dostum yine bira ve kahve"
