yeni ölen insanın başında sanrıları hareketlendirecek maddelerle tibet kutsal metinleri okumaya başlarlarmış. insan ruhuna, hemen fiziksel bedenin ölümünden sonra deneyimlendiği söylenen varoluş halinde, bardo dünyasında (Bardo Thödol) nasıl yolculuk yapılacağını öğretmekmiş amaç..
sanrısal yolcunun tüm kontrolü bu yolculuk boyunca ona yüksek sesle okumak için uygun kıtaları seçen güvenilir bir rehbere bırakarak, egosunun 'ölmesine' izin vermesi gerekiyormuş. Teoride, buna maruz olan kişi bu deneyimden, yeni ve daimi olan daha yüksek bir bilinçlilik, bir tür Anında Aydınlanma halinde 'yeniden doğarak' çıkıyormuş.
modern bireyin ölüm paradoksunu endişe ve kaygısına, budist rehberler eşliğinde bir çözüm olarak bakıldığında mantıklı gibi dursa da sanrılaştığın o dakikalardan sonra "öze" dönüş çok sakat olabilir.
