Asla unutmayacağım bir anıdır. Kindar değilimdir ama gururumu kıran babam bile olsa o duvarlar yıkılmamak üzere inşa ediliyor. Babam hiç olmayacak birinin yanında sen okusan ne olur okumasan ne olur demişti. O dönem sürekli kendimi eleştirdiğim ve iyi etmeye çalıştığım bir dönemdi bu yüzden fazla ağır gelmişti. Sanki ölmeye neden arayan birine söylenecek ve her şeyi tüketecek son cümle gibi. Fena gururluyumdur. O günden sonra ben babamla aynı sofrada eve misafir davet edilmedikçe oturmadım, oturup babamla sohbet etmedim. O günden sonra ne parasını istedim ne de yardımını. Her zaman ve her şey için annem destekçi oldu. Babama yaptığımın hesabını, eve geç gelme sebebimi, kimle nereye gittiğimi hiçbir zaman söylemedim. Önceden saygı duyup baba gibi hissetmesi için gerektiği kadarını anlatırdım. Baba değil evde öylesine dolanan bir adam. Evde üvey evlat muamelesi görüyorum kendisinden. Zaten bebekken de çok sevmezmiş beni çünkü erkek bekliyorlarmış.
