bir şeyi aşırı derece istiyorum ama onu elde edince soğuma hızım en uzun 1 saniye. şu açıdan daha da tuhaf, bazen bu şeyi yıllarca istiyorum. deli gibi isteyerek 7 yılın sonunda ha bu muymuş diye anında soğuduğum oldu. evet ikizler burcuyum.
ünideyken bölümümün dışında derslerinin whatsapp gruplarına giriyordum. (içimdeki bu ''hiçbir şeyden uzak kalmamalıyım'' hissini yok edemiyorum sözlük). soru bile soruyordum, laf attığım oluyordu ''bunu nasıl anlamadınız'' diye. başka bir gruptan not alıp, sonra aynı dersin diğer grubuna yolladığım oldu.
birçok haltı bilmeme rağmen insanlara bilmiyormuş gibi davranıyorum. hani bildiğimi bilseler problem olacak şeyler değil. nedense insanların beni aptal ve saf zannetmesi beni güvende hissettiriyor.
dışarıdan her duyduğum farklı sesi israfil Sûr'a üflüyor zannediyorum. hayvan-insan-araba sesi hariç istisnasız her sesi. ve bu yıllardır böyle asdasffsa.
odada çıkarılıp bir kenara atılmış bir çorap varsa uyuyamıyorum. nedense o çoraplardan gelen koku yüzünden midem bozulacakmış gibi geliyor.
