boşanmayı desteklediğim için benimle görüşmemeyi tercih etmişti. 10 yıl görüşmedik sanırım arada babaannemin zoruyla olan bir kaç kısa süreli görüşmeyi saymazsak. Son görüştüğümüzde ise onu morgdan almak için istanbuldan kalkıp memlekete gitmiştim. Tek taraflı bir görüş olduğu için pek görüşme sayılmasa da. Bu görüş ceset karışmasın diye cesedin konduğu çuvalımsı şeyi sanki bir eşyayı cismi kontrol ediyormuşcasına açıp bakmaktan ibaretti. Yıllardır görüşmediğimiz için sanki kan ağlamış gibi gözünde pıhtılaşmış bir kan vardı. O bir kaç saniye çok etkilemişti birisine kan ağlatmak! veya çocuğunun hasretiyle kan ağlamaya sebep olan çocuk olmak. Ölüm geldikten sonra ne yapılanların ne de söylenenlerin bir önemi kalmıyor sanki bu ölümün katili benmişim gibi hissettim.
Babamla yaşanan unutulmaz anım ise "geldim baba" diye ağlayarak onu yıkamamdı. Bu kadar işte. Kötü anı bırakmadın ama, iyi anı bırakmayınca da Babalık olmuyor ki be adam.. Ekmeğini yedim suyunu içtim, iyi insandın hatırladığım kadarıyla mekanın cennet olsun. Baba.
