Şimdiki zamanı ve akabinde geleceği oluşturan temel yapıtaşıdır.
Düşünsenize yaşadıklarımızı unuttuğumuz bir dünyayı ? Ne kadar yaşanabilir olurdu ki ? Ya da bir hayvandan ne farkımız ?
Birisinin gülüşünü, sıcaklığını, kokusunu yeniden görmek yeniden duyumsamayı istemek için var işte anılar. Bize her sabah bir uyanma sebebi yaratmak için hayatımızda anılar.
Kimi zaman mutsuzluğun kimi zaman mutluluğun vesikaları gibi dolanıp dururlar beynimizde.
Şu hayatta en büyük korkum bir gün hatırlayamamak. Hatta Özdemir asaf’ın dizeleri bence en güzel yorumdur hatırlamamaya ; ölüm gibi bir şey oldu ama kimse ölmedi.
Umarım hiçbir zaman sen ve sana dair hiçbir anımı unutmam. Çünkü geleceğim o akşam şekillenmiş, şimdi yaşadıkça farkediyorum.
