Burada yaşadım birkaç ay neyse ki pandemiden dolayı alıştığım çevremdeyim. Kendimi hiçbir zaman bu semte, buranın öğrenci kitlesine, üniversitesine ve öğrencisi olmaya ait hissetmedim. Ben hiç bu kadar arkadaş olmayı beceremeyen bir yığın görmedim. Hiç bu kadar flörtöz insanlarla karşılaşmadım. Burada Herkes birbirine sürekli bakıyor ve süzüyor. Kafede, tiyatroda, markette, yolda yürürken, araba sürerken... hiç güzel-çirkin ayrımı yapılmaksızın. Kendimi burda sürekli izlenmiş gibi rahatsızlık içinde hissediyorum.
Bazı ilkleri burda yaşadım. Hayatımda ilk defa daha önce hiç görmediğim insanların birkaç cümle sohbetten sonra yalnız mı yaşıyorsun, erkek arkadaşın var mı, nerde oturuyorsun gibi soruları çekinmeden sorabildiğini gördüm. Üniversiteye yürürken daha önce hiçbir araba durup seni bırakıyım mi demedi veya korna çalıp rahatsız edici bakışlar atmadı. Ben ilk defa eve biber gazıyla görükle’de hızlı hızlı yürümeye başladım. ilk defa bu kadar güvende olmadığımı hissettim. ilk defa bir erkekle sohbet ediyor olmamın çevrenin gözüne battığını hissettim. Burdaki insanlar arkadaş olabilirliği kavrayamamış.
Burda çıkıp bir kahve içeceğim veya kafa dağıtmak istiyeceğim bir arkadaş edinemedim. Tanıştığım ve arkadaş olduğum kızlar düşünme ve yaşama konusunda inanılmaz acemiydi. öyle oluşları canımı sıkıyordu ve okul dışında onlarla hiç görüşmedim. Bariz hataların bile farkına varamadan aptalca yaşıyorlardı. Bazı akıllı erkekler görüyorum tam arkadaş edineceğim türden. Ama çekingen bakışlar beni rahatsız ediyor. iki sohbetin ardından çevreye ilişkisi var mı diye soruluyor. Size sürekli kibar, çekingen ve sürekli gözünüze gülerek bakmasını istemediğiniz insanlarla ne kadar arkadaş kalabilirsiniz ki? WhatsApp guruplarından numara bulmak için x adı ve soyismindeki kişi burda mı diye arandığını gördüm.Hep yaşı büyük insanlarla arkadaşlık ettim veya sohbet içinde oldum. Bunların bazıları tesadüfen denk gelen insanlar bazıları çevremin iş arkadaşları bazıları da kendi hayatımdandı. Hep arkadaşça ve öğüt niteliğinde sohbet ve arkadaşlıklardı. belki durum her zaman böyleydi ama ben ilk defa bu kadar kalabalığa karıştığım ve yaşıtlarımla iç içe olduğum için yeni fark ettim.
Tüm bunlar çok yalnızlaşmama neden oldu. Normalde herkesle sohbet edebilen ama birkaç iyi arkadaşı olan biriyim. Burda hiç o birkaçı bulamayacağımı düşünmemiştim. Evde de yalnız olunca buhran ve kötü hissetme krizleri kaçınılmaz oldu. Bu yüzden Geri dönme fikri beni korkutuyor.
