Bu Türkü beni hep yıpratır. Tahammül seviyesinin üzerinde dertlerim olmasından ötürü değil, bana çok eskilerden bir dostu hatırlattığı için. Her dinleyişinde gözümün önüne ışıl ışıl gözleri gelir. Onun gibi doğrucu, hayatın acı yönlerinin kucaklamış bir insan nasıl bu şekilde bizi bırakıp da gitti, akıl erdiremem.
Dertleri, sırlarıyla yaşamayı bilen bir arkadaştı. Özü de sözü de birdi. Motorsikletini uçuruma sürdü. Sonsuzluğa, meçhule kayarak hayatımızdan silindi. Ölmeden 35 dakika evvel dinlediği Türkü ise bu türküydü.
