askerlik yıllarımda bir tanesi ile sıkı bir arkadaşlık kurduğum aşırı muhteşem canlılardır. acemi yokken ara dönemlerde gölgesinde dinlendiğim ağacın sahibi idi bu arkadaş. ilk karşılaştığımızda doğal olarak kaçtı direkt. sonrasında yanımda getirdiğim yemişleri kendisine takdim edince ( haraç verdim bildiğin ) aramızda bir arkadaşlık oluştu.
istanbulda apartman yaşantısı uymaz bu arkadaşlara. ancak 2-2,5 sene sonra allah nasip ederde kırsala göçebilirsem bahçemdeki ağaçta kendime minik bir sincap ailesi ( koloniye çeviririz onu zamanla ) kurmayı planlıyorum. gitsinler çalışsınlar aşlarını kazansınlar demiyorum tüm masrafları benden. yeter ki böyle cama balkona çıkınca onları göreyim. aşırı sevimli canlılar yeminle..
