yaz, yaz beni de yaz .
dinazor olduk yav , azcık kassam çocuğum bu yıl universite sınavlarına hazırlanıyor olurdu.
o kadar efsaneyim yani
guzel yıllardı, yokluk vardı, birçok şeye ulaşılması zordu , dostluklar samimi idi, insanların hayal gücü vardı ve en onemlisi umudumuz vardı. mutluyduk, salçalı ekmek ya da komşu teyzenin sade keki bizi mutlu ediyordu.
çikita muz yiyeni zengin sanıyorduk. macuncu geçince akşam üzeri annelerimiz ya macun ya dondurma diyordu. kiymet biliyorduk, bir tane bebeğimiz , bir tane topumuz ama onlarca sokak arkadaşımız vardı. gece sokağa çıkıp oynayabiliyorduk , annelerimiz bizi sokaga gönderdiğinde, böbreği mi çalınır, tecavüze mi uğrar diye dertlenmiyordu.
yagmur yağdığında çamura çivi atıp mutlu oluyorduk....
guzeldi , güzel yaşadık. en önemlisi çocuk olabildik ve bir çoğumuz çocuk kalabildik (hala)...
