ölüme ya da ölüme yaklaşmayı... artık adına ne konulur bilmiyorum ama o an gerçekten yaşamın sonuna geldiğimi hissettim. hani depremden önce şöyle yapın böyle yapın vs cümlelerinin "o an" için inanın bir hükmü yok, yani en azından benim için böyle oldu. ben çok soğukkanlı bir insanımdır ama deprem olduğu zaman sadece ve sadece düşündüğüm tek şey hemen olduğum binadan çıkmak oldu. başka hiçbir şey düşünemiyorsunuz, kısa bir süre şuurunuzu kaybediyorsunuz. ben sokağa çıktığımda, elimde evin anahtarı olduğunu ama kapıyı açık bıraktığımı, telefonumu ve terliklerimi almadığımı farkettim. arkadaşıma da evimin adresini attım. "ola ki 4-5 saat benden haber almazsanız yetkililere haber verin", dedim. çok zor. allah bir daha yaşatmasın. geçmiş olsun herkese.
