neler neler varmış bizde bişey yaşadık zannediyoruz dedirten başlık. yıllar yıllar öncesine ait unutamadığım ve karşı cinse bakışımda revizyona gitmeme sebep olan klişe olaylarımdan biri şöyledir efendim;
ilişkilere daha saf duygularla baktığım zamanlar.
bir kaç ay olmuştu görüşeli. hiç bir zaman net birşey söylemedi. resmi olarak hiç sevgili olmadık ama sürekli beraber vakit geçiriyorduk. kendisi doktordu ve tatılıyı çok severdi. öğle aralarında nöbetlerinde saat kaç olursa olsun büyük bir hevesle tatlı alır görütürdüm. bunalmıştır diye düşünüp boş vakitlerinde şehir dışına gezmeye çıkarırdım her fırsatta. kendisine tek bir kötü söz sölemişiğim kırmışlığım olmadı.
bir gün beraber otururken gözlerimin içine bakarak:
''-Sen çok iyi bir insansın, senden çok iyi bir baba olur''
dedi.
Boğazında düğümlenen ama oradan çıkamayan söylemek istediği birşeyler vardı sanki. Sustu birşey söylemedi. Sanki ona göstediğim ilgiye ve tavrıma acıyarak bakar bir hali vardı.
Olsun dedim, mutlu olsun, onu mutlu etmeye çalışayım yarını düşünmeye gerek yok gerçek olan şu andan ibarettir dedim hayatta, ona da aynen böyle söyledim. ama içten içe böyle düşünmüyordum tabiki .yarında, diğer yarında görüşmek isterdim.
bu olayın üzerinden çok geçmedi. iş gereği şehir dışına çıkmak durumunda kaldım. Bir kaç hafta sürecekti. bulunduğum ilde değildim.
Mesaj attı. Tek bir şey yazmıştı.
''Daha fazla uzatmaya gerek yok'' diyordu mesajda.
Peki dedim, mutlulular diledim.
Sonu biraz yılmaz özdil vari yazım formatında olsa da olayın özeti budur dostlarım.
