Yunan Başbakanı Venizelos’un istanbul’a gelişi oldukça enteresan oldu. Daha birkaç yıl önce Türkiye’yi almak, Ankara’yı kendi ülkesine katmak isteyen bu adama, Tanrı Ankara’ya gelmeyi nasip etmişti. Fakat yenildikten sonra, askerleri denize döküldükten sonra, konuk olarak, acı duyarak.
Venizelos’un geldiği gün Atatürk, kendisini eski köşkte kabul etti. Bu ziyaret nedeniyle arkadaşlarıyla herhangi bir fikir yürüttüğünü hatırlamıyorum. Yalnız sabah giyinirken berber Mehmet’e takıldı:
-“Mehmet, bugün Venizelos’un ayağına gideceğiz. Kendisiyle görüşeceğiz. Buna ne dersin?”
Atatürk berberiyle sık sık şakalaşırdı. Mehmet bir ara düşündükten sonra:
-“Paşam, ben sizin yerinizde olsam ne gider, ne de görüşürüm. Çünkü o millet, bizim Selaniğimizi (berber de Selanik'liydi), toprağımızı, yerimizi aldı. Bu yetmiyormuş gibi, bir de Ankara'mızı almaya kalktı. Bütün bunlardan sonra siz onlarla dost gibi konuşacaksınız. Ben olsam yapmam.”
Atatürk, berberinin safça sözlerini dinlerken hiç kızmadı. Hatta onun samimiyetinden memnun bile kaldı.
-“Bu memleket işidir. Bu yüzden dost olmaya, dost görünmeye mecburuz. Hem bunu yapmazsak tarih bizi affetmez.”
Atatürk, işte ilk Türk-Yunan dostluğunun temellerini o gün atmıştı. Venizelos’la köşkteki görüşme iki saat kadar sürdü. Ertesi gün Gazi Orman Çiftliği'nde konuk onuruna otuz kişilik bir yemek verildi. Yemek çok samimi bir hava içinde geçti. Yunan Başbakanı, Atina’dan gelirken bir sandık şarap getirmişti. Atatürk de konuğa Ankara’dan ayrılırken bir kafes içinde beyaz renkli çok güzel bir Ankara Kedisi hediye etti.
Yunanistan Başbakanı Venizelos’un ziyaretine, bir süre sonra o devrin başbakanı ismet inönü, Atina’ya giderek karşılık vermiştir.
》 Turhan Gürkan, Atatürk’ün Uşağı idim, Cemal Granda, istanbul 1973, s. 341–342.
▪︎ Kaynak 》 Atatürk’ten Gençliğe Unutulmaz Anılar, Ahmet Gürel, Mayıs 2009
