Merhaba teyzeciğim. Seni hep çok özlüyoruz, hepimiz. Fakat ara ara seni özlemek hissi çok ağır basıyor. Hep var ama ara ara işte göğsüme ağır oturuyor. Elbette birileriyle paylaşabilirim, seni tanıyıp da sevmeyen yok. Yalnız konu sana gelince maalesef gözümün yaşına mani olamıyorum. Sesim de çıkmıyor. Öyle içime içime, bir şey de diyemeden çok ağlıyorum ve bu seni özleyenlere yapılacak en son hareket. Neyse ki annenle, babanla birliktesin. Bazen mezarlığa gelince, annemle küçük teyzem dua ederlerken sizinle konuşmaya çalışıyorum. Gözümün yaşını gözüme tıkıyorum.
Seninle konuştuğumuz son günü hatırlıyorum. Eve yeni çıkmıştık. Kolum asansöre sıkışmıştı. Annene söyleme çok üzülür, demiştin. Para yollayayım mı lazım mı, demiştin. Evinizin halıları eskiymiş ben değiştireceğim onları merak etme sen, demiştin. Ama ertesi gün neden beni çağırdılar? Evine geldiğimde neden evde yoktun? Umarım son görüşmemizde sana sıkı sıkı sarılmışımdır.
Anneme, kimsemiz de yok cenazemize bile kim gelir ki, demişsin bir vakit. O kadar kalabalıktı ki. O kadar iyi o kadar dürüst o kadar gerçek biriydin ki. Görmüşsündür.
Annem senin onlara kalan parandan beni kursa yolladı. Ben o kursta öğrendiklerimle 6 seneden fazladır ekmeğimi kazanıyorum. Bir keresinde, fulya ne zaman sana niyetlenip göğe baksam leylekleri havada görüyorum çok mu gezeceksin nedir, demiştin. Bu kadar isabetli bir öngörü duymadım hala hayatımda.
Bir keresinde parktan eve dönerken o kadar gülmüştük ki altımıza kaçırmıştık.
Üniversitede beni yurda bırakıp giderken annemle çok ağlamışsınız. Biliyor musun ben de dönüş yolunu bulamamıştım ağlamaktan.
Geçen gün fark ettim, şöyle birarada doğru dürüst bir fotoğrafımız yok. Annemin telefonunda vardı, ablamın düğününde çaldılar. Her yerde şey dedi annem, telefonum gelsin bir yere daha fazlasıyla para bırakacağım. Gelmedi telefon. Oturdum ona ağladım bir de.
Sonradan evleneceğimi bilmediğim adamla annemi tanıştırdığım gece de seni andık, o zaman da çok ağladım. Annem, aman bu da hep ağlıyor, dedi. Gülüştük sonra. O kimseler bilmeden ağlar bilirsin.
Evinin kapısında o karşılamıştı beni. Teyzeni kaybettik kızım, demişti. Mümkün değil. Biliyordum ama yine de seni görmeyi umut etmiştim.
Anneme, küçük teyzeme ve işte aklın kalacak kim varsa iyi davranmaya, onları mutlu etmeye çalışıyorum. Bazen beceremiyorum, bazen çok babası kılıklıyım ama deniyorum.
Bir gün kavuşacağımıza çok inanıyorum. Seni çok seviyorum. iyi ki vardın. iyi ki varsın gül tenli.
