" aslında çok alıştım sana aşk nasıl bir şey seçemedim hiç." der. gerisinde hatta "ayrılalım ama sevişmeye devam edelim." de der falan. he eğer siz aşıksanız boku yediniz. kapalı gözler peşine gidersiniz...
sklenmeyen aşık modu var gurur yapar ama asla aşkı için açıklama yapmaz sonuna kadar yollarına kurban olur gül dökerim derdine derman çikolata kızı tutar onlara götürürüm.
neyse bir anda ağzınızdan çıkıveriyor bu cümle genelde düşünmeden söyleyip "yeter lan." deyip eli eteği çekmeye çalışıyorsunuz. sevgili zat-ı muhteremi ya çemkiriyor yada "intihar ederim bak böhöhöhöhöö." diyor. ikinci ihtimalin korkusu uzatmaları oynatıyor falan neyse bir de kurban olduğum bir kesim var ki onlarda peki hay hay gidene bay bay çekiyor. bu insan modeli de genelde sonradan aşk olunan oluyor. (bkz: ayrılınan sevgiliye aşık olmak)
başkalarını seviyosunuz başkalarını ve başkalarını daha... o zaman bakıyosunuz aslında her seferinde aşka daha uzaklaşıp onu bulmaktan uzaklaştığınızı.* hapşırana çok yaşamak gibi bir şey oluyor bu cümle. sıradan böyle olağan bir şeymiş gibi söylediğiniz de karşınızdakinin duygularını yüreğinize batırmadan.
itiraf: güçlülük sandığım bu şeyin zamanla acıdan ötesi olmadığını anladım.
