Kantarın topuzunu kaçırmadığı, çocuğunun kişisel ve sosyal gelişimini baltalamadığı sürece ailelere kızmak yersizdir lakin tabiat bunu gerektirir.
Fakat ne yazık ki, bizim gibi toplumlarda, ebeveynler için çocuk büyümeyen bir varlıktır, ayağında her daim pranga olmalıdır. Onlar gibi olmalıdır, onlara benzemelidir, onlar gibi yaşamalıdır ve aldığı nefesi bile ailesiyle paylaşmalıdır.
Dünyaya bir çocuk getirmek, ona hükmetme hakkını vermez.
Evladın da olsa onun bir birey olduğu gerçeğini unutmayan ebeveyne sahip olmak, insanın sahip olacağı en büyük talihtir.
