haylaz sevgilim
attığın taş kırdı kalbimin camlarını
seviyordum seni darıldık
içimdeki cam kırıkları her hatırlayışta canımı acıtır
istemiyordum ama ayrıldık
keşke diyorum olsaydın da yeseydim seni kıtır kıtır
-bana ne lan senin sevgiline yazdığın şiirden-
ses, renk, ahenk, mihenk uyumu sizin olsun.
şiir cümleleri alt alta getirmekten fazlasını ifade eder. girişteki cümle bir vecize değildir ama ona eşdeğerdir.
çünkü şiir 'boş zamanlarımda şiir yazarım' andavallığında bulunanların işi değildir.
adına şiir dediğimiz şey edebiyata hizmet etmedikçe hiç bir değer barındırmayacaktır.
herhangi bir emeğe dayandırılmadıkça yazanının şair, yazdığının şiir adını alması saçmasapan olacaktır.
okuduğundan fazla şiir yazmış şair olur mu?
nasıl oluyorsa oluyor. 'ben şiir okumam ama yazarım' cümlesini yoldaş bilmiş kimselerin şiir iddiaları
gülünçlükten öteye geçemeyecektir.
bir diğeri taraf 'kendi çapında yazıcılar'
insan kendi çapında şiir yazar mı? yazmamalı.
şiir sözü, bir iddiadır zaten. elde yeni bir malzeme yok. bu çok açık.
yepyeni bir malzeme yoksa, şairlik iddiasında bulunan kişinin eldeki malzemeden en iyisini çıkarma çabası
içinde olması gerekmektedir.
aşk üzerine şiir yaz ama iddian olsun. iddian yoksa yazma. zaten yazılmıştır.
şurası da kesindir ki herkes birileri okusun diye şiir yazar. kendi çapımda diyerek beceriksizliğinizi gizlemeye çalışmanız
gözümüzden kaçmadı.
bir diğer taraf 'şiir açıklayıcıları'
şiirin sözcülüğü olur mu? olmamalı.
bak bu cümlemle bunu ifade ettim diyorsanız zaten yazdığınızın şiirliğini ortadan kaldırıyorsunuz demektir.
şiirden herkes payına düşeni alır.
şair şiirini orta yere bırakıp çekilendir. şiiri üleştirmek şairin haddine değildir.
önemli bir diğer nokta şiirin demlendirilmesidir.
bir heyecanla bir coşkuyla yazdığımız şeyi en kısa zamanda orta yere koymak yararımıza olmayacaktır.
biraz sabredilmeli, sakin kafayla tekrar şiir gözden geçirilmelidir.
az demlensin kenarda ki afiyetle içilsin.
