arkadaşımın aile şirketi vardı. babası, abisi ve kendisi tuvalet terliği üretiyorlardı. çocuk okula bir gün bmw 520, bir gün passat, bir gün audi ile geliyordu. tuvalet terliği dendiğinde benim aklıma cami önünde hacı misi satan tabladan başka bir şey gelmezdi halbuki.
bir arkadaşım bardak mısırlar ilk patladığı dönem toptancısıydı. bardağının kralı 2 liraydı bilirsiniz. tavuklara verilen darının ticaretini yaparak ortalamanın çok üstünde geçim sağlıyordu.
ahşap vileda sopası ithal edip satan tanıdığım var. endonezya'dan masa ayağı getiren vardı, hindistan'dan kömür...
bizim para kazanmadan anladığımız, işten çaktığımız şey ya memurluk, ya da tv'de gördüğümüz holding ceo'luğu, ajans sahipliği. ülkede kaç milyoner var? peki ülkede kaç ajans var, kaç holding var? hissesi halka arz olunan kaç şirket var toplasan? siz milyonlar kazanmayı, büyük iş yapmayı sadece polonezköy'de villa sahibi olmak, japon yöneticilerle iş toplantısı yapmak mı zannediyorsunuz?
insan varsa iş vardır, insan varsa fikir vardır. bugün azdır, yarın çoktur. ha yok televizyondaki hayattan istiyorsanız, hiç işe gitmeden şirketler grubu yönetmek istiyorsanız tavsiyem hemen bir tiyatro okuluna yazılın. ne yapın edin oyuncu olun. o şekilde her istediğinizi istediğiniz şekliyle olursunuz. gerisi hikaye.
