Mutluluğu uzaklarda aramadığımız zaman, olabilir miyiz? Hafif esen bir balkonda, elindeki sigarayı ciğerine ciğerine çekip, bir müzik eşliğinde, sadece otursan. Bir saat, iki saat, üç saat otursan. Belki inceden osursan. Benim gibi kelime esprileri yapsan, kendi kendine gülüp eğlensen, başka kimse eğlenmese. Sadece sen.
Kars'a gidecem olum ben. Yemin ederim. Para atıyorum kenara, beyaz bir toros alacağım önümüzdeki yıl. Siktirip gideceğim Kars'a. Ne yapıyorsam Trakya'da. Bok kokan istanbulda. Bırakacağım buraları. Götüm yiyor, yapacağım. Çok da mutlu olacağım, çatlayın bence. Metropol hepimizin ruhunu çekerken, hiç farkında değiliz ne olduğunun. Bizi mutsuz eden metropol. Köy güzellemesi yapmıyorum, köylülerin amına koyayım, Kars'a gideceğim olum. Soğuk ve geniş caddelere kar yağacak, ben o caddelerde yürüyeceğim. Temiz ve soğuk havayı ciğerlerime çekeceğim, sonra bir nefes daha, ve bir daha. Cebimden sigaramı çıkarana kadar tekrarlayacağım bunu.
Giderken arabamda tek bir şarkı çalacak, kars hudutlarına girdiğim an, tek bir şarkı çalacak.
