Sanmak insanı hangi konuda olursa olsun çok yıpratan bir şey.
Eğer iyi kalpli doğuyorsak bile,
-Ki biz de doğan bebeklerdik kundaktaydık buruşuktuk,
Bilmiyorduk. Ben sümüğümle sokakta oynuyordum sen kırışıyordun beşiğinde, ismini almıştın, ben senden habersiz aklımı zaptedeceğinden habersiz, kuş gibi, kuş gibi, hafif ve sevinçliydim. Tülbentin kırmızı, şortum kırmızıydı.
Ben 6 yaşındaydım sen sıfır, sensiz dünyada alabileceğim mesafenin hepsini katettiğimi sanıyordum doğduğun gün, sonra sen dünyamdan gittin bense her gün çeteleyi dolduruyorum şimdi
-
Sonradan şöyle oluyoruz:
Günü geldiğinde her şeyin uzanılamayacak kadar uzakta, özlenilmeyecek kadar soğumuş ve acıtmayacak kadar körelmiş olduğuna inanır bir vaziyette.
