Herkes cocugunu müthiş yetenekli ve dahi zannediyor, senin cocugun süper zeki filan degil arkadaşım biz sen kırılma diye he he diyip arkandan gülüyoruz.
Cocugunun 2 yasında tablet kullanabilmesi de zekayla orantılı degil, ayrıca zekanin bir cok cesidi var ve her cocuk özeldir.
Kimi matematiğe yeteneklidir, kimi resime. Maalesef bizim egitim sistemimiz böyle bir dayatma ve yarış uzerine kurulduğu icin cocuklar ufacık yaşta depresyonla tanışıyor.
Çocuğa özgüven pompalıycam diye küçük bir zorba yetiştirenler var. Git oglum agzını burnunu kır demek özgüven aşılamak demek olmuyor.
Cocugun her kararına saygı duymak demek her dedigini yapmak demek de degildir ayrıca.
Ve en büyük kural kimsenin tavsiyesini dinlememek oluyor aslında. Ilk cocukla ikinci cocuk bile birbirinden o kadar farklı büyüyorki. Hele başka birinin sizin cocugunuz icin verdigi tavsiye cok gereksiz.
