içinde bulunduğum nesil. 90lı yıllarda öğrenci olup da dayak yemeyen ve ya dayak atmayan öğretmen var mıydı ki? ebeveynlerde "eti senin kemiği benim" mantığı hasıl olduğundan biz öğrenciler en ufak bir yaramazlıkta dahi dayak yerdik. kulakları çınlasın, remzi biçen diye bir öğretmenimiz vardı. soyadının hakkını layıkıyla yerine getiriyordu. biçip geçiyordu bizi.
