Çünkü Bugünlerde değeri sanki daha fazla anlaşılıyor...
Kuru kuruya bir övgü değil bu, bizim övgümüz, insanüstü bir gayrete duyulan hayranlıktır, çünkü ödemekle bitiremeyeceğimiz bir biçimde borçluyuz ona ve onun silah arkadaşlarına...
Askeri dehasının dışında pek çok hüneri vardı... büyük bir devlet adamıydı. 100 yıl sonrasında ne halde olacaģımız onun kaygısıydı.
Kendini değil, Cumhuriyetin yarınlarını düşünüyor buna göre hareket ediyordu.
Ne var ki Ondan sonra gelenler onun yolundan gitmediler...
Şimdi Bizler en konforlu ortamlarda bile pek çok şeyden şikayetçiyiz...
kitap okumaya bile üşeniyoruz.. o örnek adam ise fiziksel şartların elverişsizliğine ve bütün iç sıkıntılarına rağmen okumaktan, düşünmekten vazgeçmemişti.
Milleti için en iyisinin ne olduğunu düşünerek yaşadı.
Çünkü bu, aynı zamanda Kendisi için en iyisini düşünmek oluyordu.
O ancak böyle iyi hissedebilirdi kendini.
Şayet Övgüye değmeyecek bir adam olsaydı,
Hiç sağlığını riske atmaz bencilce yaşar ve ölürdü...
Pekala bir avrupa ülkesinde yaşayabirdi. her şeyden uzakta, devletin halinden bana ne diyerek...
