türk "sokak yemeği" kültüründe sarsılmaz bir yere sahiptir.
genelde 5-10 tane rahat yenilse de, 2 kişi birleşip tepsi kapatan insanlar çok görülmüştür. (bkz: bir arkadaşım ekolü)
en güzel çakırkeyif haldeyken gider. "rakıdan sonra gidilen çorbacı" mantığında tüketilir.
Kendisinin pezevengi tabii ki biradır. hatta dikkat ederseniz, nerde "barlar sokağı" varsa orda midye tezgahı mevcuttur.
asıl olarak izmir'de yenileni makbuldür. içinde kuş üzümü olmayanı tercih sebebidir. bol baharatlı ve limonlu versiyonu candır.
bildiğim kadarıyla bunun tezgahı çok temiz para bırakır. bir günde yüzlerce lira kazandırıyormuş. Ankara'yı baz alarak konuşursak, piyasası mardin'li arkadaşların elindedir.
bu aralar pek yemek yiyemeyen, oksijenle yaşayan bir adam olmama rağmen şu anda canım çekti.
ancak burdan kalk, konur'a git. uzun hikaye malesef.
