Arzulanan şeylerin geçici duygulara yönelik olduğuna dair kısmen doğru bir tespit. O halde sevginin temeli duygusal insani ve arzulara yönelik olmamalı, ilahi olmalı ki ebedi olsun. Yoksa geçici olmaya mahkum olur. Bu fikri kısaca açacak olursak: doğrunun ve yanlışın olduğu dünyada kayıtsız şartsız mutlak ve tam bir teslimiyet içeren bir sevgi, daima eksik kusurlu hatalı yanlış davranışlar sergilebilecek olan insana karşı olamaz. Yani hiç kimse sevmek adı altında birine kul köle olmak istemez. Her dediğini yapmaz. Her hareketine göz yummaz. Her isteğini yerine getirmez. Buna gücü de yetmez sevgisi de. O halde sevgi ilahi boyutta olmalı ki ilahi kurallar konuşsun. Ulan herif dinsiz minsiz ve ateist ama tespitin dibine vurmuş..
