artık iyice anladığım durum. bir arkadaşım var. en az 10 yıllık. hal hatır sorar, araşırız, dertleşiriz. bir gün paraya ihtyiacı olduğunu söyledi. ne kadar? dedim. 300 lira yeter dedi. iban at dedim. attı ve anında eft yaptım gönderdim parayı. benim de durumum sıkışıktı he bir de o zamanlar. işi görülsün ben idare ederim dedim.
aradan yaklaşık 4 ay geçti hiç ses seda yok. 300 lirada da değilim. beni arayıp sormamasından rahatsızım. borcumu isteyeceğimi falan düşünüyordur diye yazmıyordu galiba. ben de yazarsam para için yazacaığımı düşünür diye pek yazmadım. 300 lira yani para da değil. sonuçta kaç yıllık arkadaşım. mevzu arayıp sormaması. eskisi gibi değil yani. sonra hayret mesaj attı konuştuk biraz. saçma sapan çocukça sorular sordu. beni uydudan izleyebiliyorlar mı gibisinden. o kadar saçma ki çocuk sormaz. dedim sen kafayı sıyırmışsın, git bir işe gir hem de benim 300 lirayı ödemiş olursun dedim güldüm. sonra şaka şaka gerek yok dedim. muhabbet öyle bitti. ertesi gün mesaj attı tanıdık avukat var mı? diye. hayır yok dedim. hayırdır ne oldu? dedim. cevap vermedi. bugün mesaj attım. naptın, nasılsın? dedim. bırak ya sen de biliyordun her şeyi en başından yazma bana dedi ve beni engelledi. ulan senin arkadaşlarını tanımam. aileni az çok tanırım. seninle alakalı sadece ortak arkadaşları bilirim ki pek görüşmem. işten eve evden işe yaşantım böyle. hiçbir cevap vermemek için engelledi. yani neyi en başından beri biliyorum anlamadım. ben bunun saatlerce derdini dinledim, her konuda yardımcı olmaya çalıştım. parası bitti para gönderdim. arabayla gideceği yere bıraktım. nankörlükten başka bir şey değil yani bu. biliyorum ki sırf o 300 lirayı vermemek için engelledi sildi beni attı. yani amk parası çok mu önemliydi? veremiyorum ya da vermicem de geç. ben de senin canın sağ olsun kardeşim der geçerim. gerçekten yazık.
