kalbinin kırılmasına üzüldüğüm yazar.
insanların çiğ süt emdiğini anlayamıyoruz bazen. kimse ben yavşağın önde gideniyim demiyor.
keşke sevip vakit ayırdığın bir yere çirkin kalpli biri yüzünden küsmeseydin.
umarım kısa zamanda kızgınlığın ve kırgınlığın geçer. öyle insanlar nefreti dahi hak etmiyor.
edit: dur bak aklıma geldi.
gel benle konuş birlikte sözlük piçlerine küfredelim. benim liste de oldukça kabarık.
sonra gidip zall'ı yakarız. ne dersin?
üzüldüm gerçekten ya.
