Üzüldüm, çok fazla. Onunla aşağı yukarı aynı yaşta olan kuzenim geldi aklıma. 2 sene oldu, o burada kalmamayı huzura gitmeyi tercih etti bize geride kalmak düştü. Ben kendimi bu düşünceye düşmüş bulurken, önceden de hatta bazen arasıra hala hissederken çaresiz kalıyorum. kendimden çok yaş farkı olmamasına rağmen, o denli umudun yitirmiş insanları görünce o sızıntı beni alıp götürüyor sanki. Bilmiyorum; umarım kapatamadığın yaraları, üzerine yük olan şeyleri üstünden atmışsındır. Huzurda kal.
