şimdiye kadar ölüm hakkında yapılmış tüm subjektif yorumları bir kenara bırakıp konuşacağım.
ölüm değerli midir?
herkesin başına gelmesi kesin olan bir şey bence değerli değildir. ölümleri insanların gözüne sokarak insanları bir başka bilinmezle korkutmak psikolojiye yıkıcı zararlar verebilir.
benim için doğru olan ise yaşanmamış bir hayatı geride bırakmama çabasıdır. doğru yaşanmamış her hayat biraz beklenmedik ölümdür. dolayısıyla arkamıza değil de önümüze bakıp yaşayalım, çünkü ölüm gelip çattığında ''benim daha yaşayacağım şeyler vardı'' diyemeyeceğiz.
hayatın zorluğu, hüzünler ve yaşayabilmek konusundaki çaresizlikleri göz ardı edemeyiz, ancsk gerçek bu. bir şekilde hayatı doldurmak gerekiyor. belki bir aile kurmak, belki hayatını bir davaya adamak, belki iyi bir meslek edinip lüks içinde yaşamak, belki dünyayı gezmek, belki sokak çocuklarına yardım etmek. ideallariniz kendiniz içindir. tek mesele bu hayata bir anlam atfedebilmektedir. ben henüz yapamadım, ama belki bir gün.
inancı olmayan, varoluş boşluğuna kendisini kaptırmış kişiler, bilin ki önünüzde aynı sona varan iki yol var. birisi yaşamak; keyif alabilmenin yanında dünyaya bir şeyler katarak bazı yanlışları düzeltmeye çalışarak yaşamak( akislerini yaşamak da var, ki bu umulan hayatlardan birisidir). bir diğer yol ise yaşama akdini sonlandırmaktır. ben kendi adıma, yaşamak bana iyi gelmese bile öncelikle kendi dünya tasavvurumu oluşturmak, sonra anlatmak, birilerine bir fikir verebilmeyi istiyorum. size de hayattan anladıklarınızı yazmayı tavsiye ederim. sonuçta aynı şeyi yaşayan çok fazla kişi değiliz. daha fazla yalnız olmamak için en azından bu konuda okuryazar olmalıyız. schopenhauer'in dediği gibi bu dünya bizim tasavvurumuzdur. biz nasıl algılıyorsak dünya öyle bir yerdir. bu yüzden çok bilmişlerin sözlerine itimat etmekten önce kendi gördüklerinizi düşünün ve doğrulayın. bir dünya fikri edinin. sevgiler.
