içinde bulunmaktan kimi zaman utandığım "grup" diyelim.
utanırım, çünkü kendisinin bile gülebileceği şeyleri giyen, marifet olmayan şeyleri marifetmiş gibi anlatan ve bu devirde aklı karı-kız-erkek muhabbetinden "başka bir şeye" çalışmayan insanlara dönmüşlerdir.
geleceği belirsizdir, plansızdır, programsızdır, hedefsizdir. içindeki gücün farkında değildir. aklını, sınıfta arkadaşlarını toplayarak ilk deneyimini anlatmakta harcar.*
bir kısmı karaktersizdir, her sene farklı bir tip çizer, kimin yanında takılırsa onun güdümüne girer. haksız olduğu zaman zorbalığını kullanır. herhangi bir konuda kendi bir şey yapmıyorsa, uğraşan insanları da alıkoyarlar, üstüne haklı olduklarını iddia eder.
iş lafa geldiğinde mangalda kül bırakmaz.
bu yüzden utanır insan işte bazen, "bu mu mensup olduğum gençlik ?" diye.
