zorunlu izine gönderiyorlardı doğuda. o sırada da dış dünyada bir insanın yardımıma ihtiyacı vardı.
çıktım dedim bölük komutanına...
"komutanım walaa bele bele, aha da mektup... gidersem büyük ihtimal dönmem. zaten kalmış iki üç ay, bari bunca zaman boka gitmesin" diye.
hem şaşırdı, hem sen nasıl bir adamsın dedi, hem hak verdi, bir taraftan aferin lan delikanlı dürüst adammışsın dedi... gitmedim izine.
ama o günleri tane tane saydım lan...
geçmişimi şöyle bir düşününce film şeridi gibi... bir evli olduğum 2-3 yıl ve aha bi de bu 18 ay filmin kopuk parçası gibi çizikli siyah kısımlar gibi geçiyor. artık nasıl beyin geriye atmak istediyse.
