2.
-
Yâr ile âteş-mekân olsam da gülşendir bana
Lâkin onsuz gülşen-i âlem de külhandır bana
Şöyle me'yûsum gözümde yok safâ-yı gülsitân
Öyle dil-tengim bu âlem çeşm-i sûzendir bana
Gerdiş-i aksiyle çarhın ben henüz nâkâm iken
Her taraftan baht-ı bîdâdım da düşmendir bana
Âh-ı dilsûz-ı niyâzım etmedi hayfâ eser
Nerm iken ağyâra yârin kalbi âhendir bana
Dest-i cevrinde kemân-veş keşmekeşte kalmadan
Tîr-âsâ atılıp dûr olmak ehvendir bana
Sûz-ı hicrânınla cânâ dâğ dâğım şöyle kim
Hasret-i tarf-ı nigâhın âteş-efgendir bana
Kalmadı Vâsıf tahammül yâr ise etmez nigâh
Gûşe-i firkat anın-çün şimdi meskendir bana
