1.
-
Hasretinden sanemâ bağrımıza kan dökülür
San ki Nûh âfetidir bahrına tûfân dökülür
Gam u hasret gözüme âh gumâm olalıdan
Gözlerimden yere gör nicesi bârân dökülür
Hasretiyle özünün yüzünü jeng eyledi ay
Gördü kim gün yüzüne zülf-i perîşân dökülür
Başmagın kebkebine ya'ni yüzün sürmek için
Gökten ılduz yere gör vâlih ü hayrân dökülür
Teşne-dil olsa Hızır âb-ı hayâta ne aceb
Dem-i isâ lebiçün çeşme-i hayvân dökülür
Leblerin goncesi gül yüzde tebessüm kılalı
Gonceler çâk-ı kabâ güllere handân dökülür
N'ola ihsân edesin vaslını Şeyhî'ye şehâ
Gözlerinden çün anun hicrin ile kan dökülür
