Erdem deniyor, özgürleşme deniyor, iki günlük dünya deniyor. Anlıyorum, affetmek noktasına gelene kadar olan bitenden insanın bir çıkış yolu aramasını makul buluyorum. Yine de mümkün olduğunu sanmıyorum. Affetmiyorum, unutmuyorum da. Kendime de başkalarına da hatırlatmıyorum sadece. Yük de etmiyorum. Koydum bir kenara duruyor. Taşımıyorum ama atmıyorum da. Bir gün geri dönecek olursam gideceğim yolda bana engel olsun diye duruyor.
