aristokrat yaşama yakınım, evet. şartlardan, durumdan bağımsız bir yaşam. yani ahırdaki ineklere yemini suyunu verdikten sonra gelip sobanın başında insanın gelişen teknolojiyle olan imtihanını tartışabilelim istiyorum. bunu büyük bir zevkle yapacağım, ancak soru şu; kiminle?
insanlar doldukça hemen taşıyor ve yeni bir kaba, daha büyükçe bir tanesine terfi ediyorlar. yalnız o kaplar biliyorsunuz boy boy...
insanın insanca açlığı kadar aciz ve küçük düşürücü bir şey olamaz. insan ancak insanüstü şeylerin açlığını çekmesi halinde bu halini başkasıyla paylaşmalıdır. aksi halde beşeri olgulardan eksik olduğunu gören diğerleri, ya kötülük edecek ya da seni aşağılayacaktır.
o halde beni tanıyan kimse olmadığına göre ve kimseyle bir münasebetim de olmadığına göre şunu açıkça söylemeliyim ki korkunç bir amcık hasreti çekiyorum. korkunç bir sevgi eksikliği ve korkunç bir birey olarak kabul yokluğuna demir atmış bulunmaktayım. yani hayatımdaki kimsenin ben yerine, nipple değil de mipple olsa sikinde bile olmaz. görevlerimi yapıyor, çıkarlarımı ve bazı günübirlik hazlarımı senden alıyor muyum? evet... o zaman adının, şeklinin ve fikirlerinin bir önemi yok! bacınızı sikiym insancıklar.
iç huzuru sağlayamadıkça zor oluyor her şey. içimin huzuru için de bir başkasının içine girmem gerekiyor şu aralar, bilmem anlatabildim mi.
abartmayı severim, ancak kendimi övmeyi değil. ben ardını döverken beni övebilecek bir bayan varsa rica edicem çık bir yerden karşıma artık amına kodumun orospu çocuğu nerdesin ya...
