Peygamberlik, Ortadoğu'da o zamanların en gözde, en geçerli, en itibarlı siyasî mesleği idi. Kurnaz olanlar, ağızları iyi lâf yapanlar, insanları kandırmakta mahir olanlar ve/veya kılıç zoruyla başarılı olanlar "gerçek peygamber(!)" oldular; başarısız olanlar ise "münafık" veya "sahtekâr" damgasını yediler. Bunların çoğu öldürüldü ve unutuldu.
